Yine nereleri gezmekten geldin, diye soruyorlar. Antep! Daha, güzel miydi, ne zaman gitmeli, kebabı da pek meşhur istilası başlamadan ben dökülüyorum: Antep’e aşık oldum. Türkiye’de bu kadar Avrupa standartlarında şehir görmedim. Antep’te bir ev alsak da kızlı erkekli otursak mı?
Antep tarihine sahip çıkmış. Sokaklarına çöp kondurmamış. Kilometrelercekarelik alanlara yayılan parklarıyla yerlisini oksijene boğmuş. Bunda dokuz yıl önce göreve gelen Asım Güzelbey ve ekibinin yeri tek. Sadece benim gözlemim değil, yerlisinin demesi.
Başkan yaptı!
Antep halkının ağzından çıkan üç lafın biri bu. Hayatımda ilk kez belediye başkanını bu denli seven bir memleketle karşılaşıyorum. Çatıları olan banklar, fabrikanın içinde keşfedilmiş kilise, sayısız tematik müze, çocuklar için kurslar… Başkan, yapar. Çünkü başkan Asım Güzelbey ve ekibi vizyoner. Bayazhan’dan içeri girince Barselona, Bey Mahallesi sokaklarında Beyrut Ashrafiah bölgesi, Maanoğlu Parkı çevresinde Venedik… Dünyanın tüm şehirlerinden izler Antep’in sokaklarına yerleşmiş gibi. Ekip hayal ediyor, proje onaylandıktan sonra iki gün içerisinde yapımına başlanıyor. Şakayla karışık madem bu son döneminiz İstanbul’a mı gelseniz diye soruyorum Başkan’a. Gülüyor. Başkan gideceğim diyor ama halk onu kolay kolay bırakacak gibi durmuyor.
Çocuklara özgürlük!
Sınır şehri olmak çok zor. Öncelikle Suriye’den daha iyi bir hayat için kaçıyor çocuklar, ardından çok çocuklu ailelerin mutsuz çocukları dolduruyor eski Antep sokaklarını. Bizim bugün hayranlıkla gezdiğimiz Bakırcılar Çarşısı ve çevresi, Başkan göreve geldiğinde baliciler, ağır uyuşturucu kullananlar ve esrarkeşlerle dolu. Önce esnaf güç bela ikna edilerek dükkanlar satın alınıyor. Cepheleri, tenteleri bir örnek yapılıyor, yeniden esnafa teslim ediliyor. Sonra sıra metruk, yıkık, içinde evsizlerin yaşadığı binalara geliyor. Hemen hepsi yeniden inşa ediliyor. Evden kaçmış, kimsesiz çocuk sorunu bitmiyor tabii. Bu çocukları topluma kazandırmak için bir merkez yapılıyor. Okuma-yazma işin en basit kısmı. Su içinde terapiler, hamam, el becerisi dersleriyle çocuklara verilen fırsatlar hayranlık uyandırıyor. Avusturya’da eğitimini tamamlayıp gelen parlak beyinler de çıkıyor içinden, Antep’te mikanacı, fırıncı, mühendis olarak çalışanlar da.
19 km’lik park içindeki Plenataryum ve Masal Evi, çocuk hastanesi, hayvanat bahçesi, Yaşayarak Öğrenme Merkezi ile Türkiye’nin, tescilli ilk Çocuk şehri Antep.
Akıl almaz Zeugma!
Fantastik, harika, muhteşem, fevkalade, olağanüstü. Mübalağ sanatına başvurmadım. Zeugma için söyleyeceklerimin onda biri değil daha bu. Türkiye’de gördüğüm en iyi planlanmış müze, en iyi korunmuş mozaikler, en harika ışıklandırma sistemi burada. Leonardo Da Vinci’nin Mona Lisa’yı yaparken kullandığı teknikle yapılan Çingene Kızı mozaiği dünya çapında üne sahip. Büyük İskender’in portresi olduğuna dair bir inanış da mevcut.
Tematik Müzeler
Gaziantep’te son yıllarda yapılmış çok fazla tematik müze var. Oyuncak Müzesi ve Atatürk’ün evini hızlıca gezdikten sonra düşüp bayılmadıysam, tamam. Cam, Mozaik, Savaş müzeleri için Bahar’ın yazdıklarından yararlanacağız.
Sekiz öğün yemek
Dünyada şehir ismiyle anılan tek yer Antep. Sabah ilk uçakla günübirlik yemeğe gidenler mi istersin, kilosu 27 TL olan fistık için yanında çekçek bavul taşıyanlar mı? Kime sorsak İmam Çağdaş’ye kebap yiyin, baklava yiyin dedi ama biz tabii ki bu klişeyle yetinmedik. Kendi, özelinden, esnaf usulü listemizi yaptık.
Sabah kahvaltısında, ya da uzun geçmiş bir gecenin sonunda beyran yemek adeti var Antep’te. Bu pirinç ve etsuyuyla yapılan bir tür çorba. En iyisi Dukat’ta. Önden de beyin kavurma siparişi verin mutlaka dediler.
İlk öğle yemeğini Ciğerci Mustafa’da yedim. Ciğeri de kebabı da yanında gelen sumaklı soğanı, kara lahana salatası, acılı turbu da enfes. Bu lezzete adam başı ödenen ücret 13 TL. Ama ciğerin babasını yemek istiyorsan pazar günü köprübaşına gelen arabaya uğrayacaksın dediler. Önündeki kalabalıklardan tanırmışız. Malzemesi bitince çeker gidermiş. Ondan yola erken koyulmak gerek.
Katmer’i ben nedense içine peynir-domates koyar, üzerine labne- çilek reçeli sürer de yerim diye hayal ettim. Meğer bol fıstıklı, bol kaymaklı bir tatlıymış kendisi. Zekeriye ve Ebrar’da iyisinden yemek mümkün. Ama sabah saatlerinde, öğleye kalmıyor.
Üçler ve Çulcuoğlu Antep yerlisinin kebapçı seçimleri. Herşeyi güzel diye anlatıyorlar kısaca.
Tostçu Kadir‘in dillere destan 06:00-12:00 arasında servis edilen çift kaşarlısından ben yiyemedim, sen yersen haberini uçur lütfen. Sanayi’de diye adresi verdiler.
Nohut dürümü de karnım çok acıktı bi tost mu ısmarlasak diyenler için özel lezzet. Dürümün içine baharatlarla lezzetlenmiş nohut sarılarak yapılıyor. Ömeriye Camii yanındaki Habeş Usta işin piri. Üzerine de bir bardak zahter çayı istedin mi, tamam. Midede bayram.
Kuzudan yapılan bir tür kebap olan küşnemenin kralı da Halil Usta‘da.
Yuvalama, analı kızlı, şiveydiz, firik tandır gibi daha yöresel Antep lezzetleri için de Antep Evi‘ni önerdiler, sonra da uyardılar. Ama bu konuda bizim şehirde bir eksiklik var.
Butik Oteller
Kale Evi: Antep’in tem merkezindeki bu pansiyon, sağına baktın mı Kır Kahvesi, arkanda Antep Kalesi manzarasıyla çok güzel. Dileyene restoranında, 19:30’da başlayan fasıl heyeti de var. Neden o kadar erken diye sorma, burada hava 16:15’te kararmaya başlıyor. Akşam faslına erkenden oturuluyor.
Asude Konak: Asude Konak’ın hikayesi de pek çok eski ev gibi. Önce tinercilerin ve göçmenlerin sığınağı olarak hayatına başlıyor. Ardından, uzun çalışmalar ve devletten alınan izinler sayesinde yeniden yaşayan bir mekana dönüşüyor. Hepsi ayrı dekore edilmiş beş odası, yazın avlusuyla Antep’te kalmak için ilk tercihin olmalı. Önceden siparişi vermek şartıyla akşam yemeklerinde yöresel lezzetleri de tadabilirsin.
Anadolu Evleri: Ben şehirde zincir otelleri sevmeyen biri olarak elbette butiklerden yana hakkımı kullanıyorum. Anadolu evlerinde 11 oda, 3 suit bulunuyor. Hangi odada kalacağına karar vermek için önceden bakıp, rezervasyonunu ona göre yaptırmalısın
Antep Gece Hayatı
Antep’te pek içki içilmez, ortada rakı-bira şişesi görülmez diyenler, bu bilgi size. Hayal Kahvesi Ankara, Bursa, Eskişehir’den sonra ilk dükkanı buraya açmış. Üniversite mahallesinde kurulan yeni alışveriş merkezi Primemall içerisinde son derece büyük, canlı müzik yapılan bir alan. Bayazhan içindeki ingiliz tipi bar, Mabel Matiz’in Ekim’de çaldığı Garaj, Blue Port, Sehbere ve daha pek çok bar ile Antep’in gece hayatı rengarenk. Saat ikiye doğru kapılarını kapatıyor.
Antep’te yaşamak için 11 neden
Barselonalı Bayazhan… İçeri giriyorum. Bahar’la birbirimize bakıp aynı anda Barselona – Plaça Reial’deyiz diye heyecanlanıyoruz. Bir avlu içerisinde meyhane, pub, restoran, toplantı odaları, yemeni-bakır dükkanlarından oluşan bu kompleks yazın masalarla doluyormuş. Meyhane bu yıl Mey ekibi tarafından, aslına uygun olarak yenilenmiş, haftasonları Başkan’ın oğlu olsan yanında kız arkadaşın olmadan erkekleri almazlarmış. Geleneklerine bu kadar bağlı olan bir şehirden başka türlüsünü beklemezdim zaten. Ben restoranı gezdim, meyhane kısmında oturup esaslı fasıl dinledim, pub’ın havasına biraz takıldım. Tamam. Antep’te yaşamak için nedenler arasına adını yazarım.
Kozmopolit hayat, oh ne rahat… Bu sinegog mu, peki diğeri kilise sanırım değil mi? Antep gezimiz böyle sürüp gidiyor. Bir zamanlar pek çok medeniyetin yaşadığı şehirde, bir gün olur da geri dönerler diye hiçbir azınlığın ibadet yerlerine dokunulmamış. Kimise kültür merkezi olarak kullanılıyor, diğerleri restore edilip korunmakta. En son bir fabrika içerisinde yapılan kazılar sonucunda ortaya çıkan kilise taksi şöförlerinin son keşifler listelerinde.
Amatem… Yine sınır şehir olmanın getirilerinden biri olan uyuşturucuyla mücadeleyi çözmek için Başkan, ünlü ve zengin Antepli sanayicilerden birini ikna ediyor, Amatem kuruluyor. Bugün Türkiye’nin uyuşturucuyla mücadelede en büyük merkezlerinden biri olmaya aday. Bir ülkeyi sadece ibadetle kalkındıramayız, öncelikle yaşamlarına sahip çıkmalıyız. Bu benim fikrim.
Bey Mahallesi… İstanbul’daki evi satalım, gel Bey Mahallesi’ne yerleşelim diyorum içimden. Öyle güzel. Eski evler restore edilmiş, hepsinin içinde şimdi ya bir kahve, ya kitapçılar, ya jilet gibi terzi, ya müzeler ya da sanat galerileri var. Yukarıda bahsettiğim Oyuncak Müzesi, Atatürk Evi ve fotoğrafçılık, resim kurslarının verildiği Baykush Galeri de burada.
Maanoğlu Parkı… Deniz olmayınca bari suni gölet yapalım diyor Antep belediyesi. İnsanlara suyun sesini duyacakları bir alan lazım. Maanoğlu Parkı’nın çevresini Venedik usulü kayıklarla gezebileceğin bir göle dönüştürüyor. İster içindeki kahvede dondurmanı ye, diler yandan gelip geçen gelinle-damata bak. Biz İbrahim Bey’in hikayaleriyle iki saat geçirmişiz haberimiz yok.
Çok kibar taksiciler…Gardan ilk çağırdığımız taksinin yerlerinde çim vardı. İkincisi kısa mesafe gideceğim diyince hanım kızım istersen yüz metre olsun ne çıkar dedi. Üçüncü leylak ya da sümbül gibi bir şey kokuyordu. Dördüncü dilerseniz bekleyeyim, gece buralardan dönmek zor olmasın önerisinde bulundu. İstanbul’un her sinirlendiğinde kornaya abanan, merhaba yerine oraya gidemem diye homurdanan taksicilerini alışkın ben, bu kibarlık karşısında şok geçirdim elbette.
Tahmis Kahvesi…Herkesin bir mahalle kahvesi vardır. Benimki artık Tahmis. Hep gitmesem de, sabah ilk iş fıstıklı-sütlü menengiç kahvemi içemesem de Tahmis benim.
19 km park olur mu? İsteyince oluyor. Hiç zor değil. Planları çiziliyor, içine Botanik Bahçesi, Plenataryum, bedava buz pateni pisti de konuluyor.
Herkesin içi sanatçı… Fuat Bey boş zamanlarımda çikolata yaparım diyor, Ali Bey ressam, atölyesinde iş üzerinde gördük kendisini. İbrahim Bey dünyayı dolaşmış, sonra aşktan döndük hanımın memleketine diye anlatıyor. Burada bahsi geçen herkes belediyenin yüksek kademe çalışanları.
Michelin yıldızlı Antep…. Emine Göğüş Mutfak Müzesi’nde başlatılan program, şef olmak isteyen, Antep mutfağını tanımayı düşleyen herkese açık. Aralık ayında Fransa’dan Michelin yıldızlı şefler gelip atölye yapacaklar. Yıldızı üçer beşer Antep’e verip de giderler diye düşünüyorum. Türkiye’nin ilk Michelin yıldızını Antep restoranlarından biri alacak. Buraya yazdım bak.
Bakırcılar Çarşısı… Meşhur Bakırcılar Çarşısı’nın sesine gidiyor zaten ayakların. Telveler, tepsiler arasında gezinip eve üç beş hediye alıyorsun… Oradan da Büyük Çarşı tarafından kuruyemiş, kahve, pul biber toplamaya. Tamam aylık alışverişi yaptın.
Gazinatep hakkında yazdıklarım yetmediyse buradan fotoromanlarına bakabilirsin.
Bahar’ın yazısını da okumadan olmaz tabii